Από όλες τις προσωπικότητες, μονάχα μία δεν έχει διαφθείρει η δόξα: την Μαρία Κιουρί ".
Albert Einstein
"Γυμνάσιο, οικοτροφεία, σχολειά. Τα νιάτα της Μαρίας Σκλοντόφσκα είναι γεμάτα από αυτά... Η Μαρία σίγουρα φαντάζεται το Σύμπαν σαν ένα απέραντο Λύκειο, όπου υπάρχουν μόνο καθηγητές και μαθητές κι όπου βασιλεύει ένα μοναδικό ιδανικό: η μάθηση!"
Eve Curie
Από όλες τις προσωπικότητες, μονάχα μία δεν έχει διαφθείρει η δόξα: την Μαρία Κιουρί ".
Albert Einstein
"Γυμνάσιο, οικοτροφεία, σχολειά. Τα νιάτα της Μαρίας Σκλοντόφσκα είναι γεμάτα από αυτά... Η Μαρία σίγουρα φαντάζεται το Σύμπαν σαν ένα απέραντο Λύκειο, όπου υπάρχουν μόνο καθηγητές και μαθητές κι όπου βασιλεύει ένα μοναδικό ιδανικό: η μάθηση!"
Eve Curie
Marie Sklodowska Curie: Η μητέρα της Σύγχρονης Φυσικής
Η Marie Sklodowska γεννήθηκε στη Βαρσοβία το 1867. Ήταν πολύ καλή μαθήτρια και ονειρευόταν σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης στο Παρίσι. Χρειάστηκαν, όμως, οκτώ χρόνια μέχρι να εξοικονομήσει τα χρήματα για να πάει. Παρά τις πολύ κακές συνθήκες διαβίωσης και χωρίς γνώση της Γαλλικής γλώσσας παίρνει πτυχίο Φυσικής το 1893 και Μαθηματικών το 1894.
Αναζητώντας ένα εργαστήριο στο Παρίσι, η Marie Sklodowska συναντήθηκε με τον Pierre Curie, έναν καθηγητή με μεγάλο κύρος στο Τμήμα Φυσικής. Στα 35 χρόνια του, ο Pierre Curie ήταν ένας διεθνώς αναγνωρισμένος φυσικός. Μαζί με τον αδερφό του Paul-Jacques είχε ανακαλύψει το πιεζοηλεκτρικό φαινόμενο σύμφωνα με το οποίο οι κρύσταλλοι κάτω από πίεση παράγουν ηλεκτρικά ρεύματα. Είχε, επίσης, μελετήσει τις συμμετρίες των κρυστάλλων και τις μαγνητικές ιδιότητες των σωμάτων σε διαφορετικές θερμοκρασίες. Οι δημοσιεύσεις του έγιναν αποδεκτές από τους συναδέλφους του αλλά ο ίδιος παρέμενε εκτός των ακαδημαϊκών κύκλων της Γαλλίας. Όπως και η Marie Sklodowska δεν ενδιαφερόταν για διακρίσεις ή καριέρα. Παντρεύτηκαν τον Ιούλιο του 1895.
Αναζητώντας ένα εργαστήριο στο Παρίσι, η Marie Sklodowska συναντήθηκε με τον Pierre Curie, έναν καθηγητή με μεγάλο κύρος στο Τμήμα Φυσικής. Στα 35 χρόνια του, ο Pierre Curie ήταν ένας διεθνώς αναγνωρισμένος φυσικός. Μαζί με τον αδερφό του Paul-Jacques είχε ανακαλύψει το πιεζοηλεκτρικό φαινόμενο σύμφωνα με το οποίο οι κρύσταλλοι κάτω από πίεση παράγουν ηλεκτρικά ρεύματα. Είχε, επίσης, μελετήσει τις συμμετρίες των κρυστάλλων και τις μαγνητικές ιδιότητες των σωμάτων σε διαφορετικές θερμοκρασίες. Οι δημοσιεύσεις του έγιναν αποδεκτές από τους συναδέλφους του αλλά ο ίδιος παρέμενε εκτός των ακαδημαϊκών κύκλων της Γαλλίας. Όπως και η Marie Sklodowska δεν ενδιαφερόταν για διακρίσεις ή καριέρα. Παντρεύτηκαν τον Ιούλιο του 1895.
Ένα νέο στοιχείο γεννιέται
Κατά τη διάρκεια των σπουδών της η Marie Curie είχε ακούσει για την ανακάλυψη του Henri Becquerel σχετικά με την εκπομπή κάποιας μορφής ακτινοβολίας που εκπέμπεται από τα άλατα ουρανίου και αποφάσισε να μελετήσει αυτές τις παράξενες "ακτίνες ουρανίου" στα πλαίσια της διδακτορικής της διατριβής. Σύντομα ανακάλυψε πως η ένταση των ακτίνων ήταν ανάλογη της ποσότητας ουρανίου στο δείγμα της. Δεν μπορούσε με κανέναν τρόπο να επηρεάσει τις ακτίνες. Συμπέρανε ότι "η ραδιενέργεια είναι μια ιδιότητα των ατόμων" και δεν οφειλόταν στις μοριακές αλληλεπιδράσεις. Αυτό ήταν το πρώτο βήμα για την κατάρριψη της ιδέας που ήθελε τα άτομα αδιαίρετα. Βρήκε επίσης, ότι δύο ορυκτά, ο πισσουρανίτης και ο χαλκοπυρίτης ήταν πολύ περισσότερο ραδιενεργά από το ίδιο το ουράνιο. Έτσι, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι θα πρέπει να περιέχουν ένα νέο ραδιενεργό στοιχείο.
Η ανακάλυψη του πολωνίου και του ραδίου
Μετά από τα εντυπωσιακά αυτά συμπεράσματα των πρώτων πειραμάτων της Marie Curie, ο Pierre Curie εγκατέλειψε τις μελέτες που έκανε πάνω στους κρυστάλλους και στράφηκε στην έρευνα της συζύγου του για την αναζήτηση νέων ουσιών. Κατασκεύασε μια ευαίσθητη εργαστηριακή συσκευή, το ηλεκτρόμετρο.
Ο θάλαμος αποτελείται από μια θετική και μια αρνητική πλάκα οι οποίες συνδέονται με ένα ηλεκτρόμετρο. Η ακτινοβολία ιονίζει τον αέρα μέσα στο θάλαμο. Η διάσπαση των μορίων του αέρα σε ζεύγη θετικών και αρνητικών ιόντων τα καθιστά φορείς του ηλεκτρικού ρεύματος. Τα αρνητικά ιόντα μετακινούνται προς τη θετική πλάκα και τα θετικά ιόντα προς την αρνητική πλάκα. Αυτό προκαλεί ένα ασθενές ηλεκτρικό ρεύμα που μπορεί να μετρηθεί με το ηλεκτρόμετρο. Το επίπεδο της ραδιενέργειας θα καθορίσει την ένταση του ρεύματος.
Το ζεύγος Curie εργαζόταν εντατικά, η Marie πραγματοποιούσε τους χημικούς διαχωρισμούς και ο Pierre έπαιρνε τις μετρήσεις. Τον Ιούλιο του 1898, χρησιμοποιώντας βασικές χημικές μεθόδους διύλισης, απομόνωσαν ένα προϊόν από τον πισσουρανίτη το οποίο ήταν 400 φορές πιο δραστικό από το ουράνιο. Το ονόμασαν πολώνιο προς τιμήν της πατρίδας της Marie Curie, της Πολωνίας.
Αργότερα η Marie Curie θυμάται πως ήταν εξαντλητική δουλειά η μετακίνηση δοχείων, η μεταφορά των υγρών και η ανάδευση του βραστού υλικού με μια ράβδο σιδήρου μέσα στη λεκάνη από χυτοσίδηρο.
Συνέχισαν με αυτή την επίπονη διαδικασία της διύλισης και το Δεκέμβριο του 1898 το ζεύγος Curie ανακοίνωσε την ανακάλυψη μιας ακόμη πιο ραδιενεργής ουσίας που βρισκόταν στον πισσουρανίτη. Ονόμασαν την ουσία αυτή ράδιο.
Η ανακάλυψη αυτή είχε ευρείες εφαρμογές ανοίγοντας τα πεδία της Ακτινοθεραπείας και της Πυρηνικής Ιατρικής.
Ο θάλαμος αποτελείται από μια θετική και μια αρνητική πλάκα οι οποίες συνδέονται με ένα ηλεκτρόμετρο. Η ακτινοβολία ιονίζει τον αέρα μέσα στο θάλαμο. Η διάσπαση των μορίων του αέρα σε ζεύγη θετικών και αρνητικών ιόντων τα καθιστά φορείς του ηλεκτρικού ρεύματος. Τα αρνητικά ιόντα μετακινούνται προς τη θετική πλάκα και τα θετικά ιόντα προς την αρνητική πλάκα. Αυτό προκαλεί ένα ασθενές ηλεκτρικό ρεύμα που μπορεί να μετρηθεί με το ηλεκτρόμετρο. Το επίπεδο της ραδιενέργειας θα καθορίσει την ένταση του ρεύματος.
Το ζεύγος Curie εργαζόταν εντατικά, η Marie πραγματοποιούσε τους χημικούς διαχωρισμούς και ο Pierre έπαιρνε τις μετρήσεις. Τον Ιούλιο του 1898, χρησιμοποιώντας βασικές χημικές μεθόδους διύλισης, απομόνωσαν ένα προϊόν από τον πισσουρανίτη το οποίο ήταν 400 φορές πιο δραστικό από το ουράνιο. Το ονόμασαν πολώνιο προς τιμήν της πατρίδας της Marie Curie, της Πολωνίας.
Αργότερα η Marie Curie θυμάται πως ήταν εξαντλητική δουλειά η μετακίνηση δοχείων, η μεταφορά των υγρών και η ανάδευση του βραστού υλικού με μια ράβδο σιδήρου μέσα στη λεκάνη από χυτοσίδηρο.
Συνέχισαν με αυτή την επίπονη διαδικασία της διύλισης και το Δεκέμβριο του 1898 το ζεύγος Curie ανακοίνωσε την ανακάλυψη μιας ακόμη πιο ραδιενεργής ουσίας που βρισκόταν στον πισσουρανίτη. Ονόμασαν την ουσία αυτή ράδιο.
Η ανακάλυψη αυτή είχε ευρείες εφαρμογές ανοίγοντας τα πεδία της Ακτινοθεραπείας και της Πυρηνικής Ιατρικής.
Τα χημικά στοιχεία πολώνιο και ράδιο περιέχονταν στα ορυκτά τους σε πάρα πολύ μικρές ποσότητες. Ένας τόνος πισσουρανίτη μπορεί να περιέχει, το μέγιστο, ένα κιλό από τα στοιχεία αυτά.
Η Marie Curie αναζήτησε πολλά μέρη και τελικά εντόπισε ένα ορυχείο ουρανίου στη Βοημία, σήμερα μέρος της Δημοκρατίας της Τσεχίας. Στο ορυχείο αυτό γινόταν αποχωρισμός μόνο των αλάτων του ουρανίου, ενώ απορριπτόταν το «στείρο» υλικό.Το ορυχείο προμήθευε με ορυκτά τους αγγειοπλάστες οι οποίοι τα χρησιμοποιούσαν γιατί έδιναν μια κίτρινη λάμψη στα βάζα και πιάτα που κατασκεύαζαν. Για το λόγο αυτό ήταν γνωστή η περιοχή. Η κυβέρνηση της Αυστροουγγαρίας πρόσφερε στο ζεύγος Curie δέκα τόνους από υπόλειμμα μεταλλεύματος του ορυχείου χωρίς ωστόσο να αναλαμβάνει τα έξοδα μεταφοράς. Για το ορυχείο το υπόλειμμα αυτό ήταν κάτι άχρηστο.
Όμως, για τη Marie Curie είχε ανεκτίμητη αξία. Ένας πλούσιος βαρώνος ανέλαβε τα έξοδα της μεταφοράς. Το πρόβλημα ήταν η αποθήκευση. Ο Pierre πήρε την άδεια να χρησιμοποιήσει ένα υπόστεγο στη Σχολή. Ήταν ένα θλιβερό μέρος, ψυχρό το χειμώνα, ζεστό το καλοκαίρι, ένα δωμάτιο που το χρησιμοποιούσαν παλαιότερα για ανατομές. Πολλοί επιστήμονες που αργότερα επισκέφτηκαν το υπόστεγο θεώρησαν ότι επρόκειτο για ένα άκομψο αστείο. "Αυτό ήταν το μέρος στο οποίο δούλευε η διάσημη Marie Curie;"
Έτσι, οι δύο ερευνητές επιδόθηκαν επί τρία χρόνια σε μια εξαιρετικά ευαίσθητη και επίπονη εργασία, κάτω από το εγκαταλελειμμένο υπόστεγο, όπου στερούνταν και τις πλέον στοιχειώδεις διευκολύνσεις.
Η Marie Curie αναζήτησε πολλά μέρη και τελικά εντόπισε ένα ορυχείο ουρανίου στη Βοημία, σήμερα μέρος της Δημοκρατίας της Τσεχίας. Στο ορυχείο αυτό γινόταν αποχωρισμός μόνο των αλάτων του ουρανίου, ενώ απορριπτόταν το «στείρο» υλικό.Το ορυχείο προμήθευε με ορυκτά τους αγγειοπλάστες οι οποίοι τα χρησιμοποιούσαν γιατί έδιναν μια κίτρινη λάμψη στα βάζα και πιάτα που κατασκεύαζαν. Για το λόγο αυτό ήταν γνωστή η περιοχή. Η κυβέρνηση της Αυστροουγγαρίας πρόσφερε στο ζεύγος Curie δέκα τόνους από υπόλειμμα μεταλλεύματος του ορυχείου χωρίς ωστόσο να αναλαμβάνει τα έξοδα μεταφοράς. Για το ορυχείο το υπόλειμμα αυτό ήταν κάτι άχρηστο.
Όμως, για τη Marie Curie είχε ανεκτίμητη αξία. Ένας πλούσιος βαρώνος ανέλαβε τα έξοδα της μεταφοράς. Το πρόβλημα ήταν η αποθήκευση. Ο Pierre πήρε την άδεια να χρησιμοποιήσει ένα υπόστεγο στη Σχολή. Ήταν ένα θλιβερό μέρος, ψυχρό το χειμώνα, ζεστό το καλοκαίρι, ένα δωμάτιο που το χρησιμοποιούσαν παλαιότερα για ανατομές. Πολλοί επιστήμονες που αργότερα επισκέφτηκαν το υπόστεγο θεώρησαν ότι επρόκειτο για ένα άκομψο αστείο. "Αυτό ήταν το μέρος στο οποίο δούλευε η διάσημη Marie Curie;"
Έτσι, οι δύο ερευνητές επιδόθηκαν επί τρία χρόνια σε μια εξαιρετικά ευαίσθητη και επίπονη εργασία, κάτω από το εγκαταλελειμμένο υπόστεγο, όπου στερούνταν και τις πλέον στοιχειώδεις διευκολύνσεις.
Χρειάστηκαν άλλα τέσσερα χρόνια για να μπορέσει το ζεύγος Curie να απομονώσει αρκετή ποσότητα ραδίου και να αποδείξει πως το στοιχείο αυτό πραγματικά υπήρχε και είχε ατομικό βάρος διαφορετικό από τα άλλα χημικά στοιχεία.
Το 1903 το ζεύγος Curie μοιράστηκε το βραβείο Nobel μαζί με τον Henri Becquerel για την ανακάλυψη ραδιενεργών υλικών (αν και, αρχικά, η Επιτροπή Nobel ήθελε να αναγνωρίσει μόνο τους Pierre Curie και Henri Becquerel για το έργο τους. Ο Pierre Curie επέμεινε να προσθέτουν το όνομα της Marie Curie στην υποψηφιότητα). Την ίδια χρονιά, απονεμήθηκε στην Marie Curie το διδακτορικό δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο του Παρισιού. Το ζεύγος Curie προσκλήθηκε από το Βασιλικό Ινστιτούτο του Λονδίνου για να δώσει μια διάλεξη σχετικά με τη ραδιενέργεια. Μόνο στο Pierre Curie επετράπη να μιλήσει, επειδή η Marie Curie ήταν γυναίκα.
Εκεί, στο Βασιλικό Ινστιτούτο του Λονδίνου το 1903, ο Pierre Curie περιέγραψε τις εντυπωσιακές ιδιότητες του ραδίου και των ιατρικών τεστ που έκανε στον εαυτό του. Είχε δέσει για δέκα ώρες ένα κομμάτι ουρανίου και στη συνέχεια μελέτησε την πληγή που έμοιαζε με έγκαυμα και του είχε αφήσει μόνιμη ουλή. Εξαιτίας αυτού, ο Pierre Curie παρατήρησε τη δυνατότητα που έχει το ράδιο στη θεραπεία του καρκίνου.
Το 1903 το ζεύγος Curie μοιράστηκε το βραβείο Nobel μαζί με τον Henri Becquerel για την ανακάλυψη ραδιενεργών υλικών (αν και, αρχικά, η Επιτροπή Nobel ήθελε να αναγνωρίσει μόνο τους Pierre Curie και Henri Becquerel για το έργο τους. Ο Pierre Curie επέμεινε να προσθέτουν το όνομα της Marie Curie στην υποψηφιότητα). Την ίδια χρονιά, απονεμήθηκε στην Marie Curie το διδακτορικό δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο του Παρισιού. Το ζεύγος Curie προσκλήθηκε από το Βασιλικό Ινστιτούτο του Λονδίνου για να δώσει μια διάλεξη σχετικά με τη ραδιενέργεια. Μόνο στο Pierre Curie επετράπη να μιλήσει, επειδή η Marie Curie ήταν γυναίκα.
Εκεί, στο Βασιλικό Ινστιτούτο του Λονδίνου το 1903, ο Pierre Curie περιέγραψε τις εντυπωσιακές ιδιότητες του ραδίου και των ιατρικών τεστ που έκανε στον εαυτό του. Είχε δέσει για δέκα ώρες ένα κομμάτι ουρανίου και στη συνέχεια μελέτησε την πληγή που έμοιαζε με έγκαυμα και του είχε αφήσει μόνιμη ουλή. Εξαιτίας αυτού, ο Pierre Curie παρατήρησε τη δυνατότητα που έχει το ράδιο στη θεραπεία του καρκίνου.
Μια μεγάλη απώλεια
Το Δεκέμβριο του 1904, η Marie Curie γέννησε το δεύτερο παιδί της (το 1903 έχασε ένα παιδί που είχε γεννηθεί πρόωρα). Εν τω μεταξύ, είχε αρχίσει να αναπτύσσεται μια νέα βιομηχανία με βάση το ράδιο. Όμως οι Curie δεν είχαν φροντίσει να έχουν δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για την ανακάλυψή τους (πίστευαν στην ελεύθερη πρόσβαση στην επιστημονική γνώση) κι έτσι δεν επωφελήθηκαν οικονομικά από αυτή την κερδοφόρα επιχείρηση. Η Γαλλική κυβέρνηση θέλησε να ανταμείψει το ζεύγος Curie δίνοντας στον Pierre μια θέση καθηγητή στη Σορβόννη και ένα νέο εργαστήριο για τις μελλοντικές τους έρευνες.
Δυστυχώς, αυτό δεν ήταν γραφτό να γίνει. Στις 19 Απριλίου του 1906 ο Pierre σκοτώνεται ξαφνικά σε τροχαίο. Η Marie Curie μένει μόνη με δύο κόρες, την Irene, 9 χρονών, και την Eve, 2 χρονών. Όταν η Γαλλική κυβέρνηση της πρόσφερε μια σύνταξη την αρνήθηκε λέγοντας "Είμαι 38 ετών και μπορώ να προστατέψω τον εαυτό μου". Δέχτηκε όμως τη θέση καθηγήτριας στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης, κάτι που την έκανε την πρώτη γυναίκα μέλος του ακαδημαϊκού προσωπικού του Πανεπιστημίου. Η Marie Curie έχει βασικό μέλημά της τη μόρφωση της κόρης, Irene. Οργανώνει ένα σχολείο, όπου διάσημοι καθηγητές-γονείς κάνουν μάθημα στα παιδιά τους. Είχε την επαναστατική για την εποχή άποψη ότι τα παιδιά έπρεπε να διδάσκονται τις επιστήμες νωρίς, σε επίπεδο ανάλογο με την ηλικία τους.
Με τη βοήθεια του Andre Debierne κατορθώνει να απομονώσει το ράδιο σε μεταλλική μορφή. Το 1911 παίρνει το Νόμπελ Χημείας για τη συμβολή της στην απομόνωση του πολωνίου και του ραδίου.
Η Marie Curie είχε πια στην κατοχή της δύο Νόμπελ και την ιδιάιτερη τιμή να την προσκαλέσουν στο 1ο συνέδριο Solvay. Ωστόσο, η Marie Curie δεν έγινε αποδεκτή στην Ακαδημία Επιστημών της Γαλλίας. Αυτό αιφνιδίασε ολόκληρη την επιστημονική κοινότητα. Η ίδια, παρά τον ισχυρό χαρακτήρα της είχε καταβληθεί.
Ακολούθησαν δύσκολοι καιροί. Οι εφημερίδες, μέσα σε μια έξαρση εθνικισμού, αντιφεμινισμού και αντισημιτισμού, χαρακτήρησαν την Marie Curie "ξένη" τονίζοντας την Πολωνική της καταγωγή και συνδέοντας το πατρικό της επίθετο, Sklodowska, ως Εβραϊκό.
Παρ' όλες τις δυσκολίες , η Marie Curie συνέχισε τις εργασίες της πάνω στην απομόνωση καθαρού πολωνίου και καθαρού ραδίου. Μελέτησε τις ιατρικές εφαρμογές της ακτινοβολίας. Η υγεία της όμως είχε κλονιστεί. Εισήχθη στο νοσοκομείο με κατάθλιψη και την ασθένεια των νεφρών. Απέφευγε την δημόσια ζωή και επέστρεψε στο εργαστήριό της δεκατέσσερις μήνες αργότερα. Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου η Γαλλία ζήτησε από τους πολίτες να δωρίσουν το χρυσό και το ασήμι τους για να βοηθήσουν την προσπάθεια του πολέμου. Η Marie Curie προσέφερε όλα τα μετάλλια της, συμπεριλαμβανομένων των δύο βραβείων Νόμπελ . Η γαλλική κυβέρνηση τα αρνήθηκε.
Δυστυχώς, αυτό δεν ήταν γραφτό να γίνει. Στις 19 Απριλίου του 1906 ο Pierre σκοτώνεται ξαφνικά σε τροχαίο. Η Marie Curie μένει μόνη με δύο κόρες, την Irene, 9 χρονών, και την Eve, 2 χρονών. Όταν η Γαλλική κυβέρνηση της πρόσφερε μια σύνταξη την αρνήθηκε λέγοντας "Είμαι 38 ετών και μπορώ να προστατέψω τον εαυτό μου". Δέχτηκε όμως τη θέση καθηγήτριας στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης, κάτι που την έκανε την πρώτη γυναίκα μέλος του ακαδημαϊκού προσωπικού του Πανεπιστημίου. Η Marie Curie έχει βασικό μέλημά της τη μόρφωση της κόρης, Irene. Οργανώνει ένα σχολείο, όπου διάσημοι καθηγητές-γονείς κάνουν μάθημα στα παιδιά τους. Είχε την επαναστατική για την εποχή άποψη ότι τα παιδιά έπρεπε να διδάσκονται τις επιστήμες νωρίς, σε επίπεδο ανάλογο με την ηλικία τους.
Με τη βοήθεια του Andre Debierne κατορθώνει να απομονώσει το ράδιο σε μεταλλική μορφή. Το 1911 παίρνει το Νόμπελ Χημείας για τη συμβολή της στην απομόνωση του πολωνίου και του ραδίου.
Η Marie Curie είχε πια στην κατοχή της δύο Νόμπελ και την ιδιάιτερη τιμή να την προσκαλέσουν στο 1ο συνέδριο Solvay. Ωστόσο, η Marie Curie δεν έγινε αποδεκτή στην Ακαδημία Επιστημών της Γαλλίας. Αυτό αιφνιδίασε ολόκληρη την επιστημονική κοινότητα. Η ίδια, παρά τον ισχυρό χαρακτήρα της είχε καταβληθεί.
Ακολούθησαν δύσκολοι καιροί. Οι εφημερίδες, μέσα σε μια έξαρση εθνικισμού, αντιφεμινισμού και αντισημιτισμού, χαρακτήρησαν την Marie Curie "ξένη" τονίζοντας την Πολωνική της καταγωγή και συνδέοντας το πατρικό της επίθετο, Sklodowska, ως Εβραϊκό.
Παρ' όλες τις δυσκολίες , η Marie Curie συνέχισε τις εργασίες της πάνω στην απομόνωση καθαρού πολωνίου και καθαρού ραδίου. Μελέτησε τις ιατρικές εφαρμογές της ακτινοβολίας. Η υγεία της όμως είχε κλονιστεί. Εισήχθη στο νοσοκομείο με κατάθλιψη και την ασθένεια των νεφρών. Απέφευγε την δημόσια ζωή και επέστρεψε στο εργαστήριό της δεκατέσσερις μήνες αργότερα. Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου η Γαλλία ζήτησε από τους πολίτες να δωρίσουν το χρυσό και το ασήμι τους για να βοηθήσουν την προσπάθεια του πολέμου. Η Marie Curie προσέφερε όλα τα μετάλλια της, συμπεριλαμβανομένων των δύο βραβείων Νόμπελ . Η γαλλική κυβέρνηση τα αρνήθηκε.
Η Marie Curie είχε την ιδέα της ίδρυσης ακτινολογικών κέντρων κοντά στις γραμμές του μετώπου με σκοπό να βοηθήσει τους χειρουργούς μάχης. Ίδρυσε κινητές μονάδες ακτινογραφίας, γνωστές ως "petites Curies" και άρχισε να εκπαιδεύει άλλες γυναίκες ως χειρίστριες. Ίδρυσε διακόσιες μόνιμες εγκαταστάσεις ακτίνων Χ στη Γαλλία και το Βέλγιο. Υπολογίζεται ότι πάνω από ένα εκατομμύριο τραυματίες στρατιώτες υποβλήθηκαν σε θεραπεία με μονάδες ακτίνων - X. Παράλληλα, μαζί με την Irene, εργάστηκε για να αναπτύξει ιατρικές εφαρμογές για το ράδιο.
Οι τελευταίες μέρες
Όταν τελέιωσε ο πόλεμος, η Marie Curie έκανε εκστρατεία για την άντληση κεφαλαίων με σκοπό την ίδρυση ενός νοσοκομείου και ενός εργαστηρίου αφιερωμένα στην ακτινολογία. Περιόδευσε στις ΗΠΑ δύο φορές, το 1921 και το 1929 για να συγκεντρώσει χρήματα για την έρευνά της. Το 1924, εκδίδει μια βιογραφία του συζύγου της, Pierre Curie, και συνεχίζει την έρευνά της στο Ινστιτούτο Ραδίου στο Παρίσι (όπου είχε γίνει διευθύντρια το 1912), μαζί με την κόρη της Irene και τον γαμπρό της, Frederic.
Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1920, η υγεία της Marie Curie είχε επιδεινωθεί. Υπέφερε από υπεκόπωση, βουητό στα αυτιά, ζάλη, χαμηλό πυρετό, και σταδιακή απώλεια της όρασης. Διαγνώστηκε κακοήθης αναιμία, πιθανότατα ως αποτέλεσμα των υψηλών επιπέδων της ακτινοβολίας που είχε εκτεθεί όλα αυτά τα χρόνια, και πέθανε στις 4 Ιουλίου 1934. Ακόμη και σήμερα, θεωρείται πολύ επικίνδυνο να κρατήσει κάποιος τις εργασίες που έγραψε η ίδια τη δεκαετία του 1890 επειδή εξακολουθούν να είναι εξαιρετικά ραδιενεργές. Κρατούνται σε κουτιά από μόλυβδο και όποιος επιθυμεί να τις μελετήσει πρέπει να φορά προστατευτικό ρουχισμό.
Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1920, η υγεία της Marie Curie είχε επιδεινωθεί. Υπέφερε από υπεκόπωση, βουητό στα αυτιά, ζάλη, χαμηλό πυρετό, και σταδιακή απώλεια της όρασης. Διαγνώστηκε κακοήθης αναιμία, πιθανότατα ως αποτέλεσμα των υψηλών επιπέδων της ακτινοβολίας που είχε εκτεθεί όλα αυτά τα χρόνια, και πέθανε στις 4 Ιουλίου 1934. Ακόμη και σήμερα, θεωρείται πολύ επικίνδυνο να κρατήσει κάποιος τις εργασίες που έγραψε η ίδια τη δεκαετία του 1890 επειδή εξακολουθούν να είναι εξαιρετικά ραδιενεργές. Κρατούνται σε κουτιά από μόλυβδο και όποιος επιθυμεί να τις μελετήσει πρέπει να φορά προστατευτικό ρουχισμό.
Ο Albert Einstein, ο οποίος γνώριζε καλά Marie Curie, τόνισε ότι η Μαρία ήταν ίσως ο μόνος άνθρωπος που δεν είχε διαφθείρει η φήμη. Και είχε δίκιο. Η Marie ήταν ταπεινή και ειλικρινής, και συχνά επέμενε όλα τα χρηματικά δώρα και βραβεία να δοθούν σε επιστημονικά ιδρύματα και όχι στην ίδια. Η Marie Curie ήταν πραγματική επιστήμονας. Η επιστήμη για τους επιστήμονες τέτοιας εμβέλειας είναι σαν την ποίηση - δεν μπορεί να είναι ένα επάγγελμα, ή ακόμα και ένα χόμπι. Είναι ένας τρόπος να ζουν.
|
Βιβλιογραφία - Πηγές
Curie, Eve. 1947. Madame Curie. London : William Heinmann Ltd, 1947.
Krull, Kathleen. 2007. Marie Curie. New York : Puffin Books, 2007.
http://www.stjoenj.net/curie/curie.html
http://library.thinkquest.org/28383/nowe_teksty/htmla/2_26a.html
http://minst.org/madame_curie.htm
http://physics4u.wordpress.com/2011/03/22/100-%CF%8C-%CF%8C-nobel-marie-curie-%CE%AC/
http://www.fromquarkstoquasars.com/radiant-marie-mother-of-modern-physics-2/
Krull, Kathleen. 2007. Marie Curie. New York : Puffin Books, 2007.
http://www.stjoenj.net/curie/curie.html
http://library.thinkquest.org/28383/nowe_teksty/htmla/2_26a.html
http://minst.org/madame_curie.htm
http://physics4u.wordpress.com/2011/03/22/100-%CF%8C-%CF%8C-nobel-marie-curie-%CE%AC/
http://www.fromquarkstoquasars.com/radiant-marie-mother-of-modern-physics-2/